Ο εγκέφαλος και το δέρμα ( που περιλαμβάνει τα αισθητήρια όργανα) εμβρυολογικά, σχηματίζονται από το εξώδερμα. Μεταξύ των δύο αυτών επιφανειών λαμβάνει χώρα ένα παιχνίδι συναρμογών, όπως πολύ καλά το είχε δει ο Ν. Abraham (1978), που τις κάνει να παίρνουν, η μια σε σχέση με την άλλη, άλλοτε θέση φλοιού και άλλοτε θέση πυρήνα. Ίσως αυτό να αποδίδει η χρησιμοποιούμενη ευρέως στη καθημερινότητα φράση: «μπαίνω στο πετσί κάποιου», που σημασιολογικά δηλώνει ότι ταυτίζομαι μαζί του, μπαίνω στον πυρήνα του.
Το δέρμα ως το φυσικό όριο μας με τον εξωτερικό κόσμο, είναι ένας τηλέγραφος προς αυτόν και ταυτόχρονα ένας καθρέφτης του εσωτερικού μας κόσμου.
Ο Γάλλος ψυχαναλυτής DidierAnzieu εισήγαγε την έννοια του Εγώ- Δέρμα, ένα σχηματισμό τον οποίο χρησιμοποιεί το Εγώ του παιδιού κατά τις πρώιμες φάσεις της ανάπτυξης του. Προσπαθεί να αναπαραστήσει τον εαυτό του ως Εγώ που περιέχει τα ψυχικά περιεχόμενα, αρχίζοντας από την εμπειρία του εξωτερικού ορίου του σώματος του, ως κάτι που εμπεριέχει και ταυτόχρονα διαφοροποιεί. Σύμφωνα με τον Anzieu η σχέση μητέρας – βρέφους διαμεσολαβείται και σχηματοποιείται μέσα από το άγγιγμα και τις πρώτες μορφές αισθήσεων, τις οποίες αντιλαμβάνονται και κωδικοποιούν τα αισθητήρια όργανα.
Ας θυμηθούμε ότι κατά τον Άγγλο παιδίατρο-παιδοψυχίατρο και ψυχαναλυτή D. Winnicott , η ολοκλήρωση του Εγώ στον χρόνο εξαρτάται από τον τρόπο που η μητέρα «κρατά» (holding), εμπεριέχει και «χειρίζεται» (handling) το βρέφος της. Για να μπορέσει να αναπτυχθεί το παιδί ως ψυχοσυναισθηματική οντότητα μέσα σε ένα δικό του σώμα, χρειάζεται μια «επαρκώς καλή» μητέρα ικανή να παρέχει το σώμα της και το συναίσθημά της για να δώσει μορφή και λόγια στις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Αργότερα το παιδί ταυτιζόμενο με αυτή τη μητρική λειτουργία θα είναι ικανό να εκφράζει την αγάπη αλλά και την οργή (ως ένα επιθυμούν υποκείμενο), στην αναγκαία πορεία του προς την αυτονομία. Η μη κατάλληλη και επαρκής απόκριση και ικανοποίηση των σωματικών αναγκών του βρέφους από τη μητέρα, αυξάνει τις πιθανότητες να εκδηλωθούν αργότερα συναισθηματικές δυσκολίες, οι οποίες σχετίζονται με το δέρμα και τη λειτουργία του κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Η μητέρα χρησιμεύει επίσης για το βρέφος ως πρωταρχικό αλεξιδιεγερτικό σύστημα ενάντια στις επιθέσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος.
Το παιδί αισθάνεται καλά όταν κατανοούν την ανάγκη που νοιώθει να κατανοούν τις ανάγκες του.
Γράφει ο Παιδοψυχίατρος Χάρης Καραμπέτσος