Το ερώτημα για ένα ψυχοθεραπευτή, ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης, μπροστά σ’ ένα παιδί με συμπτώματα στην μάθηση – την γραφή, την ανάγνωση ή την αριθμητική – είναι: ποιο είναι πραγματικά αυτό το παιδί για να υποφέρει μ’ αυτό τον τρόπο; Παρουσιάζει ένα «μπλοκάρισμα», αλλά τα συμπτώματά του έχουν κάποιο κρυφό νόημα που ακόμα δεν γνωρίζουμε και πρέπει να ξεδιαλύνουμε μαζί. Το αίτημά του είναι : «εξήγησε μου, μάθε μου, βοήθησε με». Ταυτόχρονα σε ασυνείδητο επίπεδο λέει : «Όσο και να μου εξηγείτε, βλέπετε ότι δεν καταλαβαίνω τίποτα».
Σκέπτομαι την αποθάρρυνση, τον θυμό ή την απόρριψη ενίοτε, που νιώθουν οι γονείς, ή άλλου είδους ειδικοί, μπροστά σ’ αυτό το τείχος απουσίας κατανόησης. Αγνοώντας το ασυνείδητο αίτημα του παιδιού, νιώθουν μερικές φορές ότι συνειδητά τους ακυρώνει γιατί αρνείται να μάθει ή ότι το κάνει επίτηδες για να τους στεναχωρήσει. Αυτό το παιδί όμως, πιο πολύ από ειδική επανεκπαίδευση, χρειάζεται να μπορέσει να μιλήσει με έναν ψυχοθεραπευτή για τον εαυτό του, για όσα το απασχολούν έτσι ώστε να το εμποδίζουν να σκεφτεί και να καταλάβει την αριθμητική, την γραμματική και άλλα που διδάσκεται στο σχολείο.
Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις για να απαντήσουμε το ερώτημα ποιος φταίει για την σχολική αποτυχία : Η κοινωνία, η οικογένεια, το παιδαγωγικό σύστημα; Μπορούμε να πούμε ότι η σχολική αποτυχία οφείλεται σε συνδυασμό πολλών παραγόντων, που εμπλέκονται και επιδρούν ο ένας στον άλλον ενισχυτικά.
Γράφει ο Παιδοψυχίατρος Χάρης Καραμπέτσος