Όσον αφορά την εξάρτηση από τον τζόγο, ο τζογαδόρος βιώνει μια βαθιά αγωνία στην αναμέτρηση με την τύχη ταυτόχρονα με μια βαθιά διέγερση, που προέρχεται από την ασυνείδητη επιθυμία του η εύνοια της τύχης να είναι επιτέλους μια σαφής αναγνώριση της εξαιρετικότητας και της μοναδικότητας της ύπαρξης του. Αναζητεί, μέσα σε ένα πλαίσιο μυστικιστικής ένωσης αλλά και επιθυμίας ελέγχου, σημάδια και ερμηνείες μιας μαγικής μοίρας που τον οδηγεί να κάνει αυτό που δεν μπορούν οι άλλοι, φαντασιακά δηλαδή την παιδική παντοδυναμία.
Προσπαθεί να πάρει απ’ όπου μπορεί αυτό που δεν μπόρεσε να κρατήσει και να ενδοβάλει μέσα στη σχέση με το πρωταρχικό μητρικό αντικείμενο, την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη στην βαθμιαία εξέλιξη της ζωής του. Έτσι χάνεται στην ατέλειωτη αναζήτηση της άμεσης και θαυματουργής λύσης – πρέπει και να ρεφάρει για τα χαμένα – όπως ήταν το μυθικό «κιούπι με τις λίρες» στους λαϊκούς μύθους και στα παραμύθια , ως σαφή ανταμοιβή από μια μαγική μοίρα.
Γράφει ο Παιδοψυχίατρος Χάρης Καραμπέτσος