Skip to content
- Σεπτέμβριος. Ο μήνας που τρέχουμε και δεν φτάνουμε.Κάνουμε Jenga με τα προγράμματα των παιδιών και πάντα κάτι περισσεύει,ψωνίζουμε λες και έχει ανακοινωθεί έλλειψη τετραδίων για τον επόμενο μήνα, ντύνουμε βιβλία με ευλαβική προσοχή, μήπως και η τσάκιση στο εξώφυλλο επηρεάσει το γνωστικό επίπεδο των μικρών μας και μέσα σε όλα,έχουμε να επιλέξουμε και το άθλημα που θα ακολουθήσουν.«Μαμααα…θέλω να πάω ποδόσφαιρο που πάει και ο Γιώργος»,λέει το καμάρι μας που φοβάται τις μπάλες.«Μαμάαα… θέλω να πάω κολυμβητήριο που πάει και η Σοφία», λέει η μικρή μας πριγκίπισσα, χωρίς να υπολογίσει (μήπως, άλλωστε, την αφορά;) πως το κολυμβητήριο είναι 8χλμ. μακριά κι εμείς επιστρέφουμε στις 7 από το γραφείο
- .Μήπως, όμως, αν το καλοσκεφτούμε αυτά δεν είναι και τόσο αρνητικοί παράγοντες; Μήπως ένα πιο συνεσταλμένο παιδί βοηθηθεί από ένα δυναμικό άθλημα, ειδικά αν έχει κάποιο φίλο του ως σημείο αναφοράς;Μήπως μπορούμε να συνεννοηθούμε με τη μαμά της Σοφίας να πηγαίνει αυτή τα παιδιά στο κολυμβητήριο και να αναλάβουμε εμείς την επιστροφή;Συχνά τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο νομίζουμε.
- Αυτό που είναι σίγουρο,είναι πως τα παιδιά έχουν πολλαπλά οφέλη από τον αθλητισμό κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.Ο αθλητισμός συμβάλλει στη σωματική τους ανάπτυξη,ενισχύει την αυτοπεποίθηση και τις κοινωνικές τους δεξιότητες, τα βοηθά να εκτονώνουν την ενέργεια που διαθέτουν άφθονη.
- Οπότε, όχι, δεν είναι κάτι που μπορούμε να αμελήσουμε!
- Από την άλλη, πολλοί συνηθίζουμε να πηγαίνουμε τα παιδιά σε κάποιο άθλημα που κάναμε εμείς με επιτυχία, βλέποντάς τα ως συνέχειά μας, ή κάποιο που προσπαθήσαμε ανεπιτυχώς,θεωρώντας τα τη δεύτερη ευκαιρία μας.Και στις δύο περιπτώσεις, από εμένα είναι όχι 😁� Τα παιδιά έχουν τη δική τους προσωπικότητα, τις δικές τους επιθυμίες, κλίσεις και προτιμήσεις. Φυσικά και δουλειά μας είναι να κατευθύνουμε και να παροτρύνουμε, αλλά όχι να επιβάλουμε. Ε,κι αν αλλάξουν γνώμη, εκεί θα είμαστε να τα στηρίξουμε, πρώτη φορά θα είναι;
- ΄Αντε, καλό κουράγιο σε όλες μας!
- Γράφει η Μαμά Αθηνά
