Μαρτυρία μαμάς που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία της.
Το παιδί μου είναι πολύ χαρισματικό. Είναι άριστος μαθητής ,καλός αθλητής ,υπάκουος και δεν δημιουργεί ποτέ προβλήματα. Δεν έχει όρεξη ούτε για ίντριγκες ούτε για καβγάδες. Στο σχολείο όμως έχει πέσει πολλές φορές θύμα ενοχλητικών συμπεριφορών, σαρκαστικών σχολίων και αστείων πειραγμάτων ,που κάθε άλλο παρά αστεία είναι. Στην προσπάθεια μου να τον προστατέψω και να τον κάνω πιο δυνατό ξεκίνησα να του λέω ότι πρέπει να είναι επιθετικός όταν τον ενοχλούν, να βρίζει τα άλλα παιδιά και να τα κοροϊδεύει και εκείνος όταν το κάνουν και αυτά. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να είναι το θύμα του σχολείου. Πράγματι, κάπως επιφυλακτικά στην αρχή ,άρχισε να αντιδρά όταν τον στοχοποιούσαν. Τώρα όμως νιώθει αρκετά δυνατός και σίγουρος και όταν τον πειράζουν αρχίζει να τα βρίζει και να ρίχνει και σφαλιάρες. Από τη μια χαίρομαι που έχει αρχίσει να αντιδρά ,από την άλλη δεν ξέρω αν είναι σωστό να χτυπά τα άλλα παιδιά.