Ο σεξουαλικός προσανατολισμός σύμφωνα με νέες έρευνες καθορίζεται πολύ νωρίς στην ηλικία των 6-8 ετών , ενώ η συνειδητοποίηση των σεξουαλικών προτιμήσεων ξεκινά στην εφηβεία.
Τι γίνεται όμως όταν ο έφηβος αρχίζει να καταλαβαίνει ποιες είναι οι προτιμήσεις του και αποφασίζει να το πει στους γονείς του; Δυστυχώς τις περισσότερες φορές τα παιδιά αλλά και οι γονείς τους βρίσκονται σε αρκετά δύσκολη θέση.
ΈΦΗΒΟΙ
Από τη μια το παιδί είναι αγχωμένο και φοβισμένο καθώς βρίσκεται ακόμα στη διαδικασία της συνειδητοποίησης των σεξουαλικών του επιλογών. Δεν είναι ακόμη σίγουρο για αυτά που νιώθει ,δεν ξέρει πως θα μπορέσει να προσαρμοστεί και παράλληλα φοβάται για την αντιμετώπιση που θα έχει και από τον περίγυρο του και από την οικογένεια του. Είναι σίγουρο ότι ντρέπεται ,διστάζει, αγωνιά και νιώθει σύγχυση. Έχουν χρειαστεί πολλές ώρες σκέψης και προβληματισμού προκειμένου να το πάρει απόφαση και να το ανακοινώσει στους γονείς του και ο λόγος που θέλει να τους το πει είναι γιατί επιζητά την στήριξη ,την βοήθεια , την αναγνώριση από την οικογένεια του.
Τα παιδιά ξέρουν ότι μπορεί να γίνουν αντικείμενο κοροϊδίας από τους συμμαθητές τους, ότι μπορεί να δεχτούν αυστηρή κριτική από τους γονείς τους , μπορεί ακόμη και να τιμωρηθούν για τις επιλογές τους όμως έχουν αποφασίσει να αγωνιστούν ,να μη κρυφτούν και να ζητήσουν χείρα βοηθείας. ΚΑΙ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΣΩΣΤΆ!
Υπάρχουν βέβαια και εκείνα τα παιδιά που κατακλύζονται από τον φόβο και την βεβαιότητα της απόρριψης και δεν τολμούν να αποκαλυφθούν. Τότε βουλιάζουν στην μοναξιά, στην απομόνωση ,στο ψέμα και στον φόβο. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗ ΖΏΗ.
ΓΟΝΕΙΣ
Από την άλλη οι γονείς που δεν έχουν εκπαιδευτεί για την ενδεχόμενη ομοφυλοφιλία του παιδιού τους, τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα των γονιών εκείνων που έσπευσαν να πάνε τα παιδιά τους σε ψυχίατρο-ψυχολόγο θεωρώντας ότι χρειάζονται ιατρική, ψυχιατρική ή συμβουλευτική βοήθεια για να ξεπεράσουν την υποτιθέμενη ασθένεια τους.
Κατακλύζονται από συναισθήματα θλίψης, φόβου και ντροπής για το τι θα πούνε στον κοινωνικό τους περίγυρο αλλά και συναισθήματα ενοχής καθώς αναρωτιούνται αν έχουν φταίξει οι ίδιοι και αν δεν έκαναν κάτι σωστά στην ανατροφή και στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Πολύ συχνά μάλιστα νιώθουν ότι έχουν αποτύχει ως γονείς. Νιώθοντας έτσι όμως καταλήγουν να αφήνουν το παιδί τους στο περιθώριο, να μη το στηρίζουν όσο πρέπει και να το κάνουν να αισθάνεται ακόμη πιο άβολα και αμήχανα.
Η ΣΩΣΤΉ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ
- Οι γονείς πρέπει να αντιδράσουν ήρεμα .
- Πρέπει να αποδεχτούν το παιδί τους και να σεβαστούν τις επιλογές του. Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να επιλέξει την σεξουαλική του κατεύθυνση χωρίς να φοβάται να διεκδικήσει το δικό του μερίδιο στην ευτυχία.
- Οι γονείς πρέπει να βεβαιώσουν το παιδί τους ότι δεν έχει αλλάξει κάτι στη σχέση μεταξύ τους και ότι θα είναι δίπλα του για να το στηρίξουν.
- Πρέπει να του συμπαρασταθούν ώστε να πάψει να φοβάται και να ντρέπεται.
- Πρέπει να του προσφέρουν την αγκαλιά που χρειάζεται και το καταφύγιο που θα το κάνει να νιώσει σίγουρο και ασφαλές.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των παιδιών εκείνων που έλαβαν απόρριψη από την οικογένεια τους και βούλιαξαν στην θλίψη εμφανίζοντας ακόμη και αυτοκτονικές τάσεις .
Το να επισκεφτούν όλοι [γονείς και παιδί] κάποιον σύμβουλο ψυχικής υγείας προκειμένου να βοηθηθούν για να προσαρμοστούν στην νέα τους πραγματικότητα είναι σωστό αλλά το να θεωρήσουν οι γονείς ότι πρόκειται για κάποια ασθένεια του παιδιού είναι λάθος.
Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία αναφέρει ότι η σεξουαλική κατεύθυνση είναι αποτέλεσμα και συνδυασμός γενετικών ,ορμονικών και περιβαλλοντολογικών παραγόντων ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η λάθος διαπαιδαγώγηση ή διάφορα τραυματικά γεγονότα επηρεάζουν και καθορίζουν την σεξουαλική κατεύθυνση.
Μείνε δίπλα στο παιδί σου και βοήθησε το να νιώσει καλά με την επιλογή του!
Βοήθησε το να νιώσει ασφαλές!
Να μη φοβάται!
Πες του ότι το αγαπάς!
Αγκάλιασε το!
Γράφει η Κατερίνα Ζαγοραίου