Δημοσιογράφος και Παρουσιάστρια αθλητικών ειδήσεων η Ζέτα Θεοδωρακοπούλου είναι η πρώτη γυναίκα αθλητικογράφος που εισέβαλλε στον ανδροκρατούμενο έως τότε χώρο των αθλητικών ειδήσεων και ανταποκρίσεων και παρουσίασε δελτίο αθλητικών στην κρατική τηλεόραση. 100% επαγγελματίας έχει ξενυχτήσει άπειρες φορές για να μεταδώσει αγώνες ,αλλά και 100% μητέρα έχει ξενυχτήσει άλλες τόσες για να διαβάσει παραμύθια στον Λάμπη και στην Φωτεινή, για να τους βοηθήσει στα μαθήματα και να βρίσκεται ουσιαστικά και ενεργά δίπλα τους. Περήφανη μαμά θαυμάζει και τα δύο της παιδιά και νιώθει ότι τα έχει καταφέρει αρκετά καλά με την διαπαιδαγώγηση τους.
Κ- Πως θα περιέγραφες τον χαρακτήρα του Λάμπη και πως της Φωτεινής;
Πρόκειται για δύο παιδιά με διαφορετικούς χαρακτήρες, ωστόσο με κοινές αξίες και αρχές. Καλά και συνετά, συγκροτημένα και σοβαρά με ποιότητα και ευγένεια, παιδιά που με κάνουν καθημερινά να αισθάνομαι περήφανη με τις διαδρομές που τραβούν και τις επιλογές που κάνουν.
Κ- Τι θαυμάζεις περισσότερο στον καθένα;
Θαυμάζω και στον Λάμπη και τη Φωτεινή, το γεγονός ότι είναι ιδιαίτερα ώριμα από την εφηβεία τους κιόλας, έχοντας συγκεκριμένους στόχους και δουλεύοντας πολύ για να τους υλοποιήσουν. Θαυμάζω και την οξύνοια τους σε καταστάσεις, όπως και το μυαλό τους, ακονισμένο και αφυπνισμένο. Αυτοπειθαρχημένα παιδιά που δεν σπαταλούν από δω κι από κει τις δυνάμεις και δυνατότητές τους
Κ- Αν μπορούσες να διορθώσεις κάτι στον χαρακτήρα τους τι θα ήταν αυτό;
Τίποτα απολύτως, μου αρέσει η αυθεντικότητά τους, τα χαρακτηριστικά που τα διέπουν και πολλές φορές οι υπερβάσεις στις αποφάσεις τους, όπως και κάποιες αποφάσεις αναπάντεχες που με εντυπωσιάζουν
Κ-Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο στην ανατροφή των παιδιών; Ποια θα χαρακτήριζες δυσκολότερη περίοδος; Οι περισσότεροι γονείς λένε ότι η δυσκολότερη περίοδος είναι η εφηβεία, εσύ συμφωνείς σ’ αυτό;
Δύσκολη η περίοδος μέχρι και την ενηλικίωση, δύσκολη διότι γινόμουν χίλια κομμάτια, ώστε να είμαι ολόσωστη με τις πολύ απαιτητικές υποχρεώσεις της δουλειάς μου, αλλά και παράλληλα να είμαι όσο πιο δίπλα γινόταν για τα μαθήματα, τα διαβάσματα, την ψυχαγωγία των παιδιών μου. Πολύ λίγα πράγματα για τον εαυτό μου, όλα συμπεριελάμβαναν τον Λάμπη και την Φωτεινή, μαζί στο θέατρο μαζί στα μουσεία, μαζί στο εξωτερικό. Αυτά και πολύ δουλειά. Δουλειά και τα παιδιά, τίποτα άλλο.
Κ- Είναι πιο δύσκολο να μεγαλώνεις κορίτσι ή αγόρι; Με ποιον είχες τις περισσότερες συγκρούσεις;
Καμία διαφορά! Ίσως πάλι ο νόμος της φύσης που αναφέρει ότι τα κορίτσια ωριμάζουν γρηγορότερα να επιβεβαιώθηκε υπό την έννοια ότι η Φωτεινή ήταν κάπως ωριμότερη πιο σύντομα απ, ό,τι ο Λάμπης. Γενικά μόνο χαρά και ευτυχία μου προσέφερε το μεγάλωμα και των δύο παιδιών μου, δεν ζήσαμε συγκρούσεις ή έντονους τσακωμούς εκτός βέβαια απ΄αυτούς της αγχώδους καθημερινότητας. Ευγνώμων για όλα τα χρόνια που ζήσαμε και ζούμε μαζί.
Κ- Είσαι μαμά που ζητά συγνώμη;
Όχι μόνο μαμά αλλά και άνθρωπος που ζητά συγγνώμη. Λίγοι οι εγωισμοί μου, έχω γνώθι σαυτόν και κατανοώ τα λάθη μου. Και τα παιδιά με τη δική τους αφέλεια και αγνότητα σε βοηθούν να τα καταλάβεις πολύ καλύτερα. Έχω πει και θα πω πολλά συγγνώμη στα παιδάκια μου
Κ-Πως αντιμετώπιζες τα λάθη τους και πως τα αντιμετωπίζεις ακόμη και σήμερα; Είσαι αυστηρός κριτής των παιδιών σου;
Κατ αρχάς δεν είμαι επικριτική και τους δίνω μεγάλα περιθώρια. Υπό μια έννοια χαίρομαι πλέον όταν κάνουν λάθη γιατί οι επιπτώσεις είναι αμείλικτες, τις ζουν τους επιβαρύνουν και το κυριότερο τους γίνονται μάθημα, άρα εν τέλει ωφελούνται. Αυτό που πάντα τους έλεγα ήταν κάτι που μου τόνιζαν οι δικοί μου γονείς: Στα λάθη θα υπάρχουν τιμωρίες και στα σωστά επιβράβευση στην ίδια τη ζωή.
Κ-Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στην ανατροφή ή στη διαπαιδαγώγηση τους ,ποιο θα ήταν αυτό; Πιστεύεις ότι έχεις κάνει λάθος χειρισμούς;
Η έως τώρα πορεία τους, το στίγμα τους και ο διαμορφωμένος χαρακτήρα τους μάλλον έχουν αποδείξει ότι η ανατροφή, η διαπαιδαγώγηση που προσπάθησα να τους προσφέρω απέδωσαν καρπούς. Θα έχω κάνει και λάθος χειρισμούς, δεν το συζητάω, προφανώς, πάντα με καλή πρόθεση και με αγάπη στην καρδιά
Κ-Είχες χρόνο δημιουργικό με τα παιδιά σου; Ένιωσες ποτέ ενοχές λόγω έλλειψης χρόνου;
Επαναλαμβάνω ότι διεκδικούσα και επιζητούσα με όλους τους τρόπους δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά μου. Αλίμονο δεν μπορούσα να έχω ενοχές καθώς η δουλειά μου είναι τόσο απαιτητική και ζόρικη και για το ότι είμαι 100% επαγγελματίας. Σε κάποιες περιπτώσεις ωστόσο ένοιωθα άσχημα όταν ας πούμε ζούσα άγρια ξενύχτια ως τις τρεις τα ξημερώματα, λόγω των εκπομπών του τσάμπιονς λιγκ στο Mega.
Κ-Λένε ότι ακόμη και τέλειος γονιός να είσαι ,τα παιδιά πάντα θα σου επιρρίπτουν ευθύνες και πάντα θα έχουν παράπονα. Σου έχουν κάνει εσένα παράπονα και αν ναι για ποια θέματα; Πως τα αντιμετώπισες ή τα αντιμετωπίζεις ακόμη και τώρα;
Τι να πω! Εξαίρεση; Περίπτωση; Δεν θυμάμαι να μου έχουν επιρρίψει ευθύνες. Ίσως κάποια παραπονάκια του τύπου «η μαμά της τάδε την αφήνει να γυρίζει αργότερα σπίτι» ή «ο τάδε είναι με το κινητό όση ώρα θέλει». Κάτι τέτοια πράγματα. Σε κάποια πράγματα ήμουν αυστηρή και δεν πτοούμουν αλλά πάντα εξηγούσα γιατί έβαζα κάποιους κανόνες και όρια
Κ-Ποια χαρακτηριστικά πιστεύεις ότι οφείλει να έχει κάποιος για να γίνει γονιός ή καλύτερα για να είναι γίνει σωστός γονιός;
Αγάπη, τρυφερότητα, συνεχή ενασχόληση και εγρήγορση, παροχή ασφάλειας, παροχή αρχών και αξιών. Υποστήριξη και συμβουλή, αλλά όλα όπως είπα, αγάπη, το κυρίαρχο όλων. Αγάπη, αγάπη και αγάπη.
Κ- Όταν τα παιδιά σου πήγαιναν στο σχολείο ,τα περιστατικά βίας ήταν τόσο έντονα όπως σήμερα; Είχαν συμβεί κάποια περιστατικά βίας με αποδέκτες τα παιδιά σου και αν ναι πως τα χειρίστηκες;
Δεν ξέρω αν όντως είναι πιο έντονα σήμερα ή απλώς υπάρχουν πλέον πολλοί τρόποι για να αποτυπώνονται και να δημοσιοποιούνται. Αν όχι περιστατικά βίας, μπούλινγκ υπήρχε ακόμη και στα δικά μου μαθητικά χρόνια. Πάντως ευτυχώς αποδέκτες περιστατικών βίας δεν ήταν τόσο ο Λάμπης όσο και η Φωτεινή
Κ-Ο γονιός πρέπει να παίρνει κάποιες φορές τον νόμο στα χέρια του;
Θεωρώ ότι η προσωπική παρέμβαση που αφορά αρχές αξίες και ιδανικά, κοινωνικούς κανόνες που έχουν πληγεί εν τέλει ωφελεί. Σε καμία περίπτωση ωστόσο αυτοδικία ή χειροδικία ακόμη και αν έχει θιχτεί το παιδί μας. Γενικά δεν θα έμενα αδρανής και άπραγη, μάλλον θα απευθυνόμουν στους γονείς ή στη διεύθυνση του σχολείου… ευτυχώς δεν έχει χρειαστεί.
Κ-Μετά την ηλικία των 18 τα παιδιά γίνονται πλέον πιο ανεξάρτητα; Απομακρύνονται συναισθηματικά από τους γονείς; Η απόσταση μεγαλώνει περισσότερο με τα κορίτσια ή με τα αγόρια;
Δεν έχω διαπιστώσει κάποια διαφορά για απόσταση αναλόγως φύλου. Δεν έχει χρειαστεί κιόλας διότι παραμένουμε το ίδιο κοντά συναισθηματικά και ψυχικά. Ναι μεν και τα δύο μου παιδιά είναι ανεξάρτητα πράγμα το οποίο θεωρώ μεγάλη κατάκτηση αλλά είναι σα να έχουμε έρθει ακόμη πιο κοντά και σα να σεβόμαστε περισσότερο ο ένας τον άλλο γιατί ξέρουμε τι χρειάστηκε για να φτάσουμε και οι τρεις μας σε αυτό το σημείο
Κ-Στην ηλικία που είναι τώρα τα παιδιά σου, πάνω από τα είκοσι , θεωρείς ότι οι γονείς μπορούν να χαλαρώσουν πλέον ; Μειώνονται οι ευθύνες και τα άγχη ή απλά μετατοπίζονται;
Εσαεί είναι η έγνοια και η αγωνία για τα παιδιά σου. Ναι μεν όταν τραβούν το δρόμο τους αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, ψάχνουν λύσεις για προβλήματα και αντιμετωπίζουν τη ζωή, αλλά τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά, είμαι πάντα κάπου εκεί δίπλα να βοηθήσω πρακτικά και ηθικά και να τα υποστηρίξω. Η ουσία είναι ότι τα περιβάλλω με μεγάλη εμπιστοσύνη και πίστη για τις επιλογές τους.
Κ-Έπαιξες καθοριστικό ρόλο θεωρείς στην επιλογή σπουδών και επαγγελμάτων των παιδιών σου ή τα άφησες να επιλέξουν μόνα ;
Το σπίτι μας ήταν και είναι γεμάτο βιβλία, τα παιδιά μου έβλεπαν μια μαμά να διαβάζει συνέχεια λογοτεχνία αλλά να τους διαβάζει και βιβλία κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν. Θεωρώ ότι αυτό είχε αποφασιστική επίδραση στη Φωτεινή που επέλεξε Φιλολογία και έχει μείνει πιστή στην Γλώσσα. Από την άλλη ο Λάμπης, καμία επιρροή απ αυτό, επέλεξε την θετική κατεύθυνση και την Πληροφορική και δικαιώθηκε καθώς τελείωσε με χαρά και ενδιαφέρον τις σπουδές, ενώ και επαγγελματικά βρίσκεται σε εξαιρετικό δρόμο.
Κ- Οι αγκαλιές και οι επιβραβεύσεις είναι απαραίτητες για την ψυχική υγεία τόσο των παιδιών όσο και των γονιών. Ήσουν μαμά της αγκαλιάς και της τρυφερότητας; Με το πέρασμα των χρόνων και την ενηλικίωση των παιδιών πόσο εύκολο είναι να παραμείνει ο γονιός δίπλα ενεργά και ουσιαστικά;
Πολλές αγκαλιές, πολλά φιλιά και τότε και τώρα! Την αγάπη μου την εξωτερίκευα έτσι, την άπλωνα, δεν είχα εσωστρέφεια. Και παραμένω ενεργά και ουσιαστικά δίπλα τους με καθημερινή επαφή με κουβέντα και επικοινωνία. Μου έχουν αφήσει μετά χαράς χώρο για κάτι τέτοιο, αλλά από την πλευρά μου δεν είμαι ποτέ φορτική ή αδιάκριτη. Και ξέρω ότι ακούν τη γνώμη μου και τη λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπ όψιν τους