Η Δημοσιογράφος και Παρουσιάστρια Αθλητικών εκπομπών Έλενα Μπουζαλά είναι μια υπέροχη μανούλα ενός 14χρονου έφηβου που ξέρει να κρατά στη σχέση τους τις ισορροπίες, αλλά που και εκείνη όπως όλες οι μαμάδες άλλωστε αναρωτιέται αν τα κάνει όλα σωστά και αν υπάρχει τελικά «Η Τέλεια Μαμά» ή όχι;
Κ: Λένε ότι όσο και να προσπαθούν οι γονείς να είναι σωστοί ποτέ τα παιδιά δεν θα είναι ευχαριστημένα και ότι θα έχουν πάντα παράπονα. Εσύ πιστεύεις ότι είσαι μια «καλή», μια «σωστή» μαμά;
Ε: Προσπαθώ να είμαι καλή και σωστή μαμά, αλλά δεν ξέρω αν είμαι. Και ποιος άραγε μπορεί να μου πει αν είμαι; Θα ήθελα να υπάρχει μια λίστα με το τι κάνει η καλή και σωστή μαμά και να έκανα ένα check κάθε μέρα ή να έβαζα ένα Χ και να το διόρθωνα την επόμενη.
Κ: Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις στη σχέση σου με τον γιο σου;
Ε: Να σου πω κάτι… Πολλές φορές λέω, τώρα που είναι στην εφηβεία, ότι θα ήθελα να μου μιλάει περισσότερο, αλλά μετά σκέφτομαι ότι είναι εντελώς φυσιολογική η «απομάκρυνσή» του τώρα στα 14 και είμαι καλά.
Κ: Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου; Κλασική μαμά, τρυφερή, αυστηρή ή
υπερπροστατευτική;
Ε: Νομίζω ότι είμαι ένα μείγμα όσων ανέφερες. Περισσότερο τρυφερή, λιγότερο
υπερπροστατευτική. Θα ήθελα να είμαι περισσότερο αυστηρή και λιγότερο κλασική.
Κ: Πρέπει οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά να νιώσουν ελεύθερα; Εσύ δίνεις ελευθερίες στον γιο σου;
Ε: Ναι, φυσικά και πρέπει. Νομίζω ότι μας είναι δύσκολο, όχι γιατί δεν θέλουμε, αλλά γιατί φοβόμαστε, καθώς ταυτίζουμε την ελευθερία τους με τους κινδύνους της σημερινής κοινωνίας. Για μένα θα είναι μεγάλη επιτυχία να μη μεταφέρω, χωρίς να το θέλω, δικούς μου φόβους στον γιο μου.
Κ: Είναι εύκολο για μια μάνα να βλέπει το παιδί να φεύγει από τις φτερούγες της και να γίνεται πιο ανεξάρτητο;
Ε: Δεν είναι εύκολο, ας το ομολογήσω. Χρειάζεται μια περίοδος προσαρμογής, διότι από εκεί που ήταν όλο «μαμά, μαμά, μαμά» αυτό αλλάζει, ξαφνικά. Βλέπω όμως τον γιο μου να είναι όλο και πιο ανεξάρτητος και δεν σου κρύβω ότι χαίρομαι και καμαρώνω.
Κ: Μαλώνετε; Για ποιους λογούς συνήθως συμβαίνει αυτό;
Ε: Μαλώνουμε που είναι στα SoMe πολύ και που δεν μαζεύει τα πράγματά του. Να γυρίζει τις κάλτσες πριν τις πετάξει στα άπλυτα και να μη χρειαστεί να φοράω κράνος πριν ανοίξω τη ντουλάπα του για να βάλω τα καθαρά.
Κ: Πώς συμφιλιώνεστε μετά από έναν καβγά; Ποιος κάνει συνήθως το πρώτο βήμα;
Ε: Προσπαθώ να μην κάνω καβγάδες. Δεν μου αρέσουν οι φωνές. Αν υψώσω φωνή, πάντα πρώτη το μετανιώνω.
Κ: Πότε έβαλες τελευταία φορά τιμωρία και για ποια αιτία;
Ε: Δεν βάζω τιμωρίες. Προσπαθώ να ενημερώνω για τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις μας. Ήρεμα και με λεπτομέρειες. Σαν να θέλω να ενημερώσω σφαιρικά κάποιον για κάτι που δεν ξέρει.
Κ: Γίνεσαι ποτέ ενοχική απέναντι του; Πώς το διαχειρίζεσαι;
Ε: Ναι, αρκετές φορές. Έχω ζητήσει συγνώμη εξηγώντας την αντίδρασή μου. Σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω, πολλές φορές έχω συμβουλευτεί την ψυχοθεραπεύτριά μου.
Κ: Αν θελήσει να κάνει κάποιες επιλογές στο μέλλον είτε επαγγελματικές, είτε προσωπικές που δεν σε βρίσκουν σύμφωνη, πώς θα αντιδράσεις;
Ε: Δίπλα του θα είμαι. Θα τον στηρίξω όσο μπορώ, ώστε να κάνει στη ζωή του ό,τι αγαπά.
Κ: Πες μου δυο συμβουλές που του δίνεις συχνά.
Ε. Δεν είναι απαραίτητο στην παρέα να κάνεις κάτι που δεν σε εκφράζει.
Όπου κι αν είσαι, πρέπει να είσαι ο εαυτός σου, όποιο κι αν είναι το περιβάλλον.