Η άμεση ικανοποίηση όλων των επιθυμιών, όπως και η υπερπροστασία, «καλομαθαίνουν» τα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα ακυρώνουν την ικανότητά τους να αποκτήσουν δεξιότητες,( απαραίτητη διαδικασία για την δόμηση της αυτοεκτίμησης.
Η υπερπροστασία, παρά την καλή πρόθεση, έχει μια αρνητική λειτουργία στην εξέλιξη της προσωπικότητας του παιδιού. Πολλές φορές δηλώνει, επίσης, έλλειμμα ικανοποίησης από τον σύντροφο και μετάθεσή της στο παιδί, το οποίο φορτώνεται την υποχρέωση να πραγματώσει τις ματαιωμένες προσδοκίες της ζωής του γονέα.Συχνά, αποτελέσματα αυτής της πίεσης είναι οι σωματικές, ψυχικές και σχολικές δυσκολίες που παρουσιάζουν τα υπερπροστατευμένα (αλλά και υπερελεγχόμενα) παιδιά, εξαρτημένα και οργισμένα ταυτόχρονα με τους γονείς αλλά και με τον εαυτό τους. Αυτά τα παιδιά είναι ευάλωτα στα καταναλωτικά πρότυπα, αναζητώντας πολλές φορές μια ψευδοεξατομίκευση με βάση αυτό που καταναλώνουν ή άλλες φορές στρέφουν την οργή ενάντια στον εαυτό τους με πολλούς τρόπους, όπως ψυχοσωματικές ασθένειες, κατάθλιψη και άλλες (αυτό)τιμωρητικές συμπεριφορές (τοξικομανία, εξάρτηση από το internet, νευρική ανορεξία, κλπ).
Γράφει ο Παιδοψυχίατρος- Ψυχαναλυτής Χάρης Καραμπέτσος
