Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι όταν αγοράζουν ακριβά παπούτσια και ρούχα στα παιδιά τους, όταν τους δίνουν παχυλό χαρτζιλίκι ή επιτρέπουν συνέχεια λιχουδιές, είναι δοτικοί γονείς! Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα , αφενός η δοτικότητα δεν ταυτίζεται με τα υλικά αγαθά και αφετέρου τα υλικά αγαθά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καλύψουν το κενό της ουσιαστικής δοτικότητας.
Ουσιαστικό δόσιμο είναι να βρίσκεται ο γονιός διακριτικά πάντα δίπλα στο παιδί του. Να ξέρει πως πέρασε τη μέρα του στο σχολείο, να γνωρίζει τα μαθήματα που του αρέσουν αλλά και αυτά στα οποία δυσκολεύεται. Να επιβλέπει, χωρίς βέβαια να γίνεται καταπιεστικός την καθημερινή του μελέτη και πρόοδο. Να ρωτά για τους φίλους του και να περνά δημιουργικό χρόνο μαζί του. Να συζητά ,να συμβουλεύει, να προσφέρει με την παρουσία του ασφάλεια και σιγουριά.
Πολλοί γονείς αναρωτιούνται γιατί το παιδί τους είναι αντιδραστικό και επιθετικό απέναντι τους ,ενώ εκείνοι του τα παρέχουν όλα. Στην πραγματικότητα οι γονείς αυτοί απουσιάζουν από την καθημερινότητα του παιδιού τους και νιώθοντας ενοχές προσπαθούν με υλικά αγαθά να καλύψουν τα κενά. Μάταια όμως καθώς τα συναισθήματα της απόρριψης ,της μοναξιάς και της ανασφάλειας που δημιουργούνται στα παιδιά λόγω της απουσίας των γονιών δεν μπορούν να καλυφθούν με χρηματικά αντίτιμα.
Η ουσιαστική δοτικότητα , η προσφορά συναισθημάτων ,το πραγματικό ενδιαφέρον, το μοίρασμα ,το νοιάξιμο, η καθημερινή συμμετοχή στα ενδιαφέροντα αλλά και στα προβλήματα του παιδιού μπορούν να σας φέρουν πιο κοντά και να εκτοπίσουν τις όποιες συγκρούσεις και την όποια αντιδραστικότητα υπάρχει.
ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΤΕ ΚΟΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ
Προσπαθήστε να τρώτε μαζί με το παιδί σας.
Μαγειρέψτε για το παιδί σας. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται το φαγητό ως δόσιμο και συναισθηματικό δέσιμο.
Προσπαθήστε να το βοηθήσετε στις σχολικές του εργασίες. Θα σας φέρει πιο κοντά αυτή η διαδικασία.
Ρωτήστε το για την μέρα του, τους φίλους του ή τους προβληματισμούς του.
Σεβαστείτε τις επιθυμίες του αλλά όχι σε βαθμό που θα χάσετε των έλεγχο. Εσείς είστε ο καθοδηγητής και όχι το παιδί σας.
Μη φοβάστε να το αγκαλιάζετε και να το επιβραβεύετε. Το παιδί σας θα έχει έτσι συναισθηματική πληρότητα και θα νιώθει δυνατό.
Όταν τα παιδιά αντιδρούν ,φωνάζουν και γίνονται επιθετικά και ανυπάκουα τότε συνήθως κάτι συμβαίνει. Κάπου νιώθουν παραμελημένα , μη ασφαλή ,ίσως και υποτιμημένα και προσπαθούν μέσω της αντιδραστικότητας να βρούνε κάποια σταθερότητα ή να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των γονιών τους.
Γράφει η Κατερίνα Ζαγοραίου