Λέξεις και χαρακτηρισμοί που πολλές φορές βγαίνουν ασυναίσθητα από το στόμα μας όταν απευθυνόμαστε στα παιδιά μας και μπορούν να επηρεάσουν δραματικά την ψυχολογία και την διαμόρφωση της προσωπικότητας τους.
Λέξεις που οδηγούν σε ‘’ταμπελοποίηση’’ του παιδιού και κρύβουν πολλούς κινδύνους καθώς οδηγούν στην σταδιακή αφομοίωση αυτών των χαρακτηριστικών που τόσο αυθόρμητα και εντελώς ασυνείδητα τις περισσότερες φορές ξεστομίζουμε .
Αν του λες ότι είναι τεμπέλης είναι πολύ πιθανό να γίνει !
Αν του λες ότι είναι κακό παιδί και κακός μαθητής είναι πολύ πιθανό να παραμείνει κακός μαθητής και αργότερα να γίνει κακός άνθρωπος!
Αν του λες ότι δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα και ότι είναι άχρηστο, έχει πολλές πιθανότητες σε όλη τη μετέπειτα ζωή του να κατατρέχεται από αυτούς τους χαρακτηρισμούς και να μη μπορεί να καταφέρει αυτά με τα οποία καταπιάνεται ,όχι όμως επειδή δεν μπορεί, αλλά επειδή το έχετε πείσει ότι δεν μπορεί!
Τόσο λεπτές είναι ισορροπίες και τόσο βαριές οι λέξεις!
Όταν φορτώνουμε το παιδί με μια ταμπέλα συχνά το οδηγούμε άθελα μας να υιοθετήσει τις συμπεριφορές που εμπεριέχει η ταμπέλα του!
Το φαινόμενο του Πυγμαλίωνα
Το 1965 ο Ρόμπερτ Ρόζενθαλ εισήγαγε τον όρο Επίδραση του Πυγμαλίωνα. Ο όρος αυτός σημαίνει ότι ο τρόπος που απευθυνόμαστε στα παιδιά ,το πως αλληλοεπιδρούμε με αυτά ,τι προσδοκίες έχουμε και τι μηνύματα περνάμε για τον χαρακτήρα τους ,επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την εικόνα που δημιουργεί το παιδί για τον εαυτό του. Επηρεάζεται η απόδοση του και υιοθετεί τις ιδιότητες που του ‘’κολλάμε’’. Με λίγα λόγια γίνεται αυτό που νομίζουμε ή φοβόμαστε ότι είναι. Οδηγείται στην ανάλογη συμπεριφορά . Εμείς το κατευθύνουμε προς τα εκεί άθελα μας!
Αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε στο τέλος το επιτυγχάνουμε. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί που το φωνάζουν οι γονείς του τεμπέλη να πιστέψει ότι είναι δημιουργικό, παραγωγικό και δραστήριο. Το παιδί χάνει την αυτοεκτίμηση του ,παύει να πιστεύει στον εαυτό του και να προσπαθεί. Δέχεται τον χαρακτηρισμό της ταμπέλας του και επαναπαύεται! Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με όλους τους χαρακτηρισμούς.
Αντιθέτως όταν λες στο παιδί σου ότι είναι ικανό ,ότι τα καταφέρνει πολύ καλά, ότι είσαι περήφανη για εκείνο και ότι έχει πολλές δυνατότητες τότε ενισχύεται η αυτοπεποίθηση του και του δίνεις ώθηση για 0να προσπαθήσει περισσότερο. Όταν το ενισχύεις θετικά τότε του δίνεις κίνητρο.
Με λίγα λόγια!
ΠΡΟΣΕΞΕ τις ταμπέλες που του βάζεις . Αν η ταμπέλα του γράφει τεμπέλης ,κακός, άχρηστος, ανίκανος μπορεί να γίνει κάτι από όλα αυτά που φοβάσαι. Αν η ταμπέλα γράφει ,έξυπνος, καλός, δυνατός, σπουδαίος ,το παιδί θα αφομοιώσει αυτά τα χαρακτηριστικά και θα πλησιάσει πιο εύκολα τους στόχους του.
Γράφει η Κατερίνα Ζαγοραίου