Μαρτυρία μαμάς για την 16χρονή κόρη της.
Η κόρη μου είναι ένα πολύ καλό κορίτσι ,υπάκουο και πειθαρχημένο μπορώ να πω. Διαβάζει αρκετές ώρες την ημέρα και θέλει να περάσει στο πανεπιστήμιο. Θέλει όπως λέει να σπουδάσει ψυχολογία. Δεν την ενδιαφέρουν οι βόλτες και οι παρέες και η μόνη της διασκέδαση είναι η άθληση. Παίζει βόλεϊ σε ερασιτεχνική ομάδα και ομολογώ ότι τα πηγαίνει πολύ καλά. Το τελευταίο διάστημα όμως, δηλαδή εδώ και τρεις μήνες περίπου, την βλέπω να έχει χάσει την όρεξη της για το φαγητό. Έχει μειώσει πολύ την ποσότητα που έτρωγε και παρά το γεγονός ότι γυμνάζεται δεν τρώει όπως συνήθιζε. Τρώει πχ με το ζόρι ένα αυγό και το τεμαχίζει σε πολύ μικρά κομματάκια. Έχω διαβάσει ότι όσοι το κάνουν αυτό πάσχουν από νευρική ανορεξία και γι’ αυτό ανησυχώ. Επίσης μετά το φαγητό κλείνεται για αρκετή ώρα στη τουαλέτα. Μέρα με τη μέρα την βλέπω να αδυνατίζει, πρέπει να έχει χάσει τους τελευταίους μήνες γύρω στα 7 κιλά. Προσπάθησα να της μιλήσω για να καταλάβω τι συμβαίνει και εκείνη επιμένει ότι δεν πρέπει να ανησυχώ για κάτι. Πρέπει να απευθυνθώ σε ψυχολόγο; Πως θα την πείσω να δούμε κάποιον ειδικό.